PAOK ULTRAS

Μία ήττα, βέβαια, δεν θα μπορούσε από μόνη της να μας «ρίξει». Σε τέτοιες κακουχίες είμαστε, επαρκώς, εκπαιδευμένοι. Εκείνο που, έστω και προσωρινά, κατέβασε ρολά στην ευτυχία ήταν το ηχηρό και ξεδιάντροπο μήνυμα του νεόδμητου πράσινου παρακράτους για το ποιος κάνει κουμάντο στα πράγματα.

Δεν ήταν οι τρεις βαθμοί αλλά ο τρόπος. Ηταν η αίσθηση ότι η κατάρα στην ελληνική αθλητική κοινωνία ποτέ δεν αποθνήσκει, παρά μόνο το χρώμα της αλλάζει. Ήταν η απογοητευτική διαπίστωση ότι ο καθαρός μας αγώνας διατηρεί θαυμαστές μόνο εκτός των τειχών του σκληρού τους πυρήνα. Μέσα σε αυτόν η δική μας διάσταση είναι, από συστάσεως του σωματείου, αόρατη.

Όμως, όλα αυτά μοιάζουν με τη γρίπη που πάντα ολοκληρώνεται σε 2-3 μέρες. Τους κραδασμούς της απογοήτευσης τους απορροφά εύκολα το ασπρόμαυρο μέταλλό μας. Η επόμενη ημέρα είναι σαν την προηγούμενη. Τίποτα δεν άλλαξε. Παραμένουμε η καλύτερη ομάδα στη χώρα, με τον καλύτερο προπονητή και με την, απείρως, κορυφαία διοίκηση. Και όσο η Τούμπα θα συνεχίζει κατάμεστη να κοχλάζει τόσο θα οξυγονώνεται το νοσηρό περιβάλλον του ελληνικού πρωταθλήματος προς τέρψιν των πραγματικών εραστών της μπάλας.

Η τελική στροφή μας βρίσκει ακόμα πιο συσπειρωμένους, ακόμα πιο δυνατούς. Την Κυριακή η καρφίτσα δεν θα πέφτει στα καρεκλάκια αλλά, όμως, η κούλα 44 θα πέσει σίγουρα και, μάλιστα, στα τέσσερα. Από το πρώτο, έως και το τελευταίο, λεπτό δεν πρέπει να πάρει ανάσα. Και για να γίνει αυτό αρκεί να ξαναλειτουργήσουμε ως Π.Α.Ο.Κ.

Τέρμα τα μοιρολόγια, αρκετά και με την παράγκα. Αυτή θα υπάρχει πάντα, όπως φυσικά και ο σύλλογός μας. Εμείς την δουλειά μας και εκείνη τη δικιά της. Στο κάτω - κάτω τίποτα δεν έχει χαθεί. Με μία ήττα ή και ισοπαλία στο ΟΑΚΑ θα μας χωρίζουν 2-3 βαθμοί από την κορυφή. Και θα απομένουν τρεις αγωνιστικές. Ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά και πρώτοι να μην βγούμε όσο πιο ψηλά τόσο πιο καλά. Και για τους βαθμούς στα play off αλλά και για το πρεστιζ. Για να πάρεις την κούπα πρέπει πρώτα να κερδίσεις την αναγνώριση των άλλων. Αυτό θα το έχουμε καταφέρει εάν δεν τα παρατήσουμε και τα δώσουμε όλα, ως το τέλος.

Μην ξεχνάμε με ποιον παίζουμε την Κυριακή. Αυτή η ομάδα είναι ιδιαίτερα αντιπαθητική, κυρίως, όταν με την πρώτη ευκαιρία φανερώνει τα κόμπλεξ της απέναντί μας. «Είμαστε ο μόνος δικέφαλος» και άλλες τέτοιες αηδίες ξεστομίζουν συχνά οι «δραγουμάνοι του Π.Ο.Κ.». Πολύ σωστά τους την είπαν οι πανιώνιοι. Ποτέ δεν μας συμπάθησαν και μια ζωή μάχονται να αποδείξουν ότι η δυναμική τους τάχα υπερέχει της δικής μας. Όταν μας νίκησαν στον α΄ γύρο βγήκε η φυλλάδα τους πρωτοσέλιδα και με περίσσιο θράσος έγραψε «ένας είναι ο original δικέφαλος!!!».

Τους αξίζει η κατάλληλη απάντηση. Την Κυριακή δεν θα φανεί μόνο το ποιος είναι ο αυθεντικός δικέφαλος αετός αλλά, κυρίως, θα καταλάβουν οι κίτρινοι της χαβούζας - τα σκουλήκια της Αθήνας - ποιος είναι εκείνος που μπορεί χωρίς μπάτζετ, χωρίς χαριστικά άρθρα στιγμιαίας ξεχρέωσης και πολύ έξω από την παράγκα, να λέγεται πραγματικά μεγάλη ομάδα με έναν πραγματικά μεγάλο λαό.

Και μην ξεχνάμε ότι στις αρχές του 80΄ κρίθηκαν από την αθλητική δικαιοσύνη ένοχοι απόπειρας δωροδοκίας παράγοντα των Σερρών και αντί να πέσουν στη β΄ εθνική, όπως και η γριά λίγο νωρίτερα, απλά τιμωρήθηκαν με μείων τρεις βαθμούς από το ...επόμενο πρωτάθλημα για να μην χάσουν την έξοδο στην Ευρώπη!!!